دانلود کتاب اخبار سلاجقه روم: مختصر سلجوقنامه
|
نام کتاب |
اخبار سلاجقه روم: مختصر سلجوقنامه
دانلود
|
|
نویسنده |
ابن بیبى + به اهتمام محمدجواد مشکور |
|
موضوعات |
تاریخ ایران پس از اسلام |
|
رمز (پسورد) |
pdftarikhema.com |
|
تهیه توسط |
ناشناس |
|
حجم |
35.7 مگا بایت (MB) |
|
قالب کتاب |
PDF – پی دی اف |
|
منبع الکترونیکی |
کتابخانه تاریخ ما |
کتاب اخبار سلاجقه روم: مختصر سلجوقنامه اثر ابن بیبى با ترجمه محمدجواد مشکور است؛ اخبار سلاجقه روم (مختصر سلجوقنامه)، نوشته ، تحقیق و تعلیق محمدجواد مشکور می باشد. این کتاب، چکیده اى از اخبار سلاجقه روم، نوشته حسین بن محمد بن على الجعفرى الرغدى (ابن بیبى)، نوشته شده در ۶٨٣ تا ۶٨۴ هجرى است و تاریخ سلجوقیان روم (آسیاى صغیر) را دربردارد.
اصل این کتاب؛ یعنى اخبار سلاجقه روم که در ۶٨٠ هجرى نوشته شده است، به رویدادهاى ۵٨٨ تا ۶٧٩ میپردازد و از آثار بسیار ارزشمند، در این باره به شمار می رود.
این اثر که به گفته خود نویسنده، «مقامات عزمات سلطان اعظم علاء الخلق و الدین کیقباد» را نیز دربردارد، به فرمان وى نوشته شده و از همین روى، «الاوامر العلائیه فى الامور العلائیه» نام گرفته است.
نثر این کتاب را «متکلّف» و «مصنوع» می توان خواند. استشهاد به آیات و احادیث و خطبه ها و شواهد شعرى فارسى و عربى در آن فراوان دیده میشود و از منظرهاى گوناگون به ویژه از دید دربرداشتن بسیارى از واژگان، عبارت ها و اصطلاح هاى درگاه و دیوان و آداب و رسوم و جزئیات زندگى دربار و مردم آن سامان، مهم است، اما به هر روى به دلیل پیچیدگى و سبک متکلفانه اش، به دشوارى می توان شرح رویدادى را از آن بیرون آورد.
انگیزه نویسنده کتاب، تنها تاریخ نگارى نبوده، بلکه می خواسته است که با عبارت پردازى و لفظ بازى، فضل و دبیرپیشگی اش را اظهار کند و با این شیوه پرتصنع و تکلف، استادی اش را در «عربیت» و «ادبیت» به خوانندگان بنماید.
وى پس از اینکه شاهکار ادبی اش را به پایان رساند، آن را به علاءالدین عطاملک بن محمد جوینى، نویسنده تاریخ جهانگشا تقدیم کرد که گویى به فرمان ایلخان مغول در آن هنگام والى بغداد بود. نثر تاریخ جهانگشا در ابن بیبى بسیار تأثیر گذارد و از این رو، وى در این کتاب از همان نثر تقلید کرد، اما از عهده چنین کارى برنیامد و نتوانست بدان روانى و یکپارچگى بنویسد.
اصل این کتاب؛ یعنى اخبار سلاجقه روم که در ۶٨٠ هجرى نوشته شده است، به رویدادهاى ۵٨٨ تا ۶٧٩ میپردازد و از آثار بسیار ارزشمند، در این باره به شمار می رود.
این اثر که به گفته خود نویسنده، «مقامات عزمات سلطان اعظم علاء الخلق و الدین کیقباد» را نیز دربردارد، به فرمان وى نوشته شده و از همین روى، «الاوامر العلائیه فى الامور العلائیه» نام گرفته است.
نثر این کتاب را «متکلّف» و «مصنوع» می توان خواند. استشهاد به آیات و احادیث و خطبه ها و شواهد شعرى فارسى و عربى در آن فراوان دیده میشود و از منظرهاى گوناگون به ویژه از دید دربرداشتن بسیارى از واژگان، عبارت ها و اصطلاح هاى درگاه و دیوان و آداب و رسوم و جزئیات زندگى دربار و مردم آن سامان، مهم است، اما به هر روى به دلیل پیچیدگى و سبک متکلفانه اش، به دشوارى می توان شرح رویدادى را از آن بیرون آورد.
انگیزه نویسنده کتاب، تنها تاریخ نگارى نبوده، بلکه می خواسته است که با عبارت پردازى و لفظ بازى، فضل و دبیرپیشگی اش را اظهار کند و با این شیوه پرتصنع و تکلف، استادی اش را در «عربیت» و «ادبیت» به خوانندگان بنماید.
وى پس از اینکه شاهکار ادبی اش را به پایان رساند، آن را به علاءالدین عطاملک بن محمد جوینى، نویسنده تاریخ جهانگشا تقدیم کرد که گویى به فرمان ایلخان مغول در آن هنگام والى بغداد بود. نثر تاریخ جهانگشا در ابن بیبى بسیار تأثیر گذارد و از این رو، وى در این کتاب از همان نثر تقلید کرد، اما از عهده چنین کارى برنیامد و نتوانست بدان روانى و یکپارچگى بنویسد.
