معرفی ساز عود (بربط)
ساز ایرانی و قدیمی عود که استفاده از آن در کل خاورمیانه ، شمال آفریقا ، عربستان و خصوصا ایران رواج داشته است، سازی است پوشیده از چوب و یکی از مهم‌ترین سازهای سنتی در ایران قدیم بوده است. سازی که باربد یکی از نوازندگان چیره دست آن در زمان ساسانیان و حکومت خسرو پرویز بوده است. در این نوشته قصد داریم تا شما را با این ساز تاریخی و خوش صدا که هنوز استفاده از آن خصوصا در موسیقی عربی کاربرد زیادی دارد، آشنا کنیم. پس تا انتهای این نوشته با ما همراه باشید. حتما دیدگاه ارزشمند خود را در انتهای همین نوشته با ما به اشتراک بگذارید.
چرا به این ساز عود گفته می‌شود؟
از آنجایی که سطح بیرونی این ساز با چوب ساخته شده است، به همین خاطر در زبان عربی به آن عود گفته شد. ( در زبان عربی العود معنی چوب می‌دهد) . اما برخی می‌گویند از آنجایی که نام این ساز در ایران « رود» هم بوده است به همین خاطر اعراب آن را به عود تغییر دادند. به هر حال نام بربت یا بربط هم از دیگر نام‌هایی است که روی این ساز گذاشته اند.
این روزها چقدر از این ساز استفاده می‌شود؟
بربت این روزها کمتر از هر زمان دیگری در موسیقی سنتی ایرانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما نوع عربی آن که همانطور که گفتیم، عود نام دارد، یکی از مهم‌ترین سازها در موسیقی عربی به شمار میرود. این ساز همچنین به اروپا برده شد و در آن جا نام آن را لوت گذاشتند.
ساختار بربت چگونه است؟
شکل آن را می‌توان به یک گلابی تشبیه کرد که شکم آن بزرگ است. این ساز دارای 10 سیم یا 5 سیم است که بسیار نزدیک به یکدیگر قرار گرفته اند. برخی از اساتید موسیقی اما به آن یک یا دو سیم دیگر هم اضافه می‌کنند.
بم ترین صدا در میان سازهای زهی ایرانی به بربت تعلق دارد. نت نویسی این ساز با استفاده از کلید سل انجام شده. در گذشته برای نواختن آن از مضرابی استفاده می‌شد که از پر مرغ ، طاووس یا عقاب و لاشخور بوده است اما این روزها دیگر این نوع از مضراب‌ها تولید نشده و به جای آن از مضراب های پلاستیکی استفاده می‌شود.
پنجاه سال پیش که هنرستان عالی موسیقی در ایران شکل گرفت، اساتید بزرگ تلاش خود را کردند تا دوباره استفاده از ساز عود را یاد گرفته و آن را در موسیقی ایرانی جای دهند.
منبع: سایت دانلود آهنگ آپ آهنگ
